زن زره پوش افغان، مورد هجمه و تهدید است

حساسیت بیش از حد مردان در جوامع بسته‌ای مانند افغانستان نسبت به زنان که معمولن از یک نوع عقده‌ی حقارت جنسی ناشی می‌شود، باعث بسا درد سر ها برای زنان می‌گردد. گشت و گذار زنان در خیابان‌های شهر، به علت آزارهای جنسی از سوی مردان، به شدت دچار مشکل است.

به گزارش «محبت نیوز» چندی قبل بانوی افغان در کابل اقدام به حرکت نمادینی کرد که سبب واکنش‌های زیادی در میان مردم و شبکه‌های اجتماعی شد. کبرا خادمی، بانوی هنرمند در رشته‌ی هنر اجرا (performance art)، با پوشیدن زره آهنی و ظاهر شدن در یکی از مکان‌های عمومی و پر جنب و جوش شهر کابل اعتراض‌اش را در برابر آزار خیابانی اعلام کرد.

او در مورد چرایی این اجرایش به خط صلح می‌گوید: "هدف از این اجرا، آغاز بحثی در مورد آزار خیابانی در بین مردم و شبکه‌های اجتماعی بود و این‌که از یاد نبرند که چیزی به نام آزار خیابانی وجود دارد. این یک حرکت نمادین و ساخته و پرداخته‌ی ذهن خودم به عنوان یک زن افغانستانی است، که از آوان کودکی مورد آزار و اذیت های جنسی قرار گرفته و همواره در خطر زندگی می‌کند."

این حرکت اعتراض آمیز که در یکی از مکان‌های پرجمعیت شهر کابل در حدود ۱۰ دقیقه اجرا شد، با واکنش‌ها و عکس العمل‌های زیادی مواجه گردید.

مینا رضایی یکی از دوستان کبرا خادمی که در جریان اجرای نمایش، او را همراهی می‌کرد نیز به ما می‌گوید: "ما به تماشای حرکت کبرا رفته بودیم و او را همراهی می‌کردیم. او پل کوته سنگی را تا آخر، در ظرف ده دقیقه پیمود و درین جریان عده‌ای جیغ می‌کشیدند که این چه طرز پوشش است، آیا تو نمی‌شرمی؟ عده‌ای سنگ پرتاب می‌کردند و از عقب اش می‌دویدند و او هم‌چنان سرعت اش را بیش‌تر می‌کرد و ادامه می‌داد."

کبرا خادمی مثل هزاران دختر افغان، از آزارهای خیابانی که در طول زندگی اش از کودکی تاکنون متحمل شده است، روایت‌هایی دارد. خادمی به یاد می‌آورد که چگونه از کودکی شاهد آزارهای خیابانی بوده و آرزوی آهنین پوشیدن را برای در امان بودن از این آزارها داشته است. او می‌گوید: " نخستین بار هنگامی که چهار یا پنج سال داشتم روزی در خیابان مردی به بدنم تماس کرد و من فقط سکوت کردم و این پرسش در ذهنم ایجاد شد که چرا؟ همان زمان با خود اندیشیدم که کاش لباس زیرپوشم آهنی می‌بود..."

خادمی ادامه می‌دهد: "این حرکت در جریان زندگی ام تاکنون بارها تکرار شده و من عکس‌العمل‌های متفاوتی نشان دادم؛ مثلن یک‌بار هنگامی که مردی به بدنم تماس کرد، جیغ بلندی کشیدم که مردم اطرافم همه به طرفم برگشتند و ملامتم کردند که چرا چنین صدایی کشیدم، در حالی‌که هیچ‌کس توجهی به مرد اذیت کننده نشان نداد و بارهای دیگر همین طور... که هر بار پرسش من بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد و در نهایت تصمیم گرفتم با پوشیدن لباس آهنی، به این وضعیت اعتراض کنم و به کمک یک حلبی ساز، زره آهنی درست کردم."

مینا رضایی فعال حقوق زن در کابل با ابراز نگرانی از اوضاع زنان در افغانستان می‌گوید که اعتراض کبرا خادمی متفاوت بود و به همین سبب واکنش‌هایی را در جامعه به همراه داشت.

به گفته‌ی خانم رضایی، پس از انجام این حرکت، که توجه رسانه‌ها و شبکه‌های داخلی و بین الملی را به خود جلب کرد، تهدیدها و واکنش‌های زیادی علیه خادمی آغاز شدند. عده‌ای از طریق فیسبوک، ایمیل و تلفن و عده‌ای هم مستقیمن او را مورد سرزنش و تنبیه قرار داده‌اند.

خانم رضایی می‌گوید: "جامعه‌ی افغانستان قابلیت هضم چنین اعتراض‌هایی را ندارد، اما این حرکت‌ها آغاز یک تغییر تدریجی می‌تواند باشد."

در عین حال کبرا خادمی نیز، با وجودی که از صحبت با رسانه‌ها و گشت و گذار در بیرون از خانه در هراس است به می‌گوید: "هنوز باور مند هستم که هر حرکت اعتراض آمیز، دیوارهای ساختار تبعیض گرا را هرچند هم که آهنین باشد، به نحوی از انحا خواهد لرزاند."