زنان در قدرت: هیلاری کلینتون رئیس‌جمهوری آمریکا می‌شود؟
- 11 آوریل 2015 - 22 فروردین 1394
از هر کسی بپرسید به شما خواهد گفت که هیلاری کلینتون می‌خواهد در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ شرکت کند. او در سراسر زندگی حرفه‌ای خود و در هر مقامی که بوده از حقوق زنان در گوشه و کنار دنیا حمایت کرده.
هیلاری کلینتون می‌گوید "مادلین آلبرایت، وزیر خارجه سابق ایالات متحده، جایی گفته بود که برای زنانی که به زنان دیگر کمک نمی‌کنند یک جای اختصاصی در جهنم در نظر گرفته شده چون هنوز خیلی کار مانده که باید انجام شود. من واقعا از این حرف که حالا خیلی معروف شده خوشم می‌آید."
کلینتون که بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۰ بانوی اول ایالات متحده و بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ وزیر خارجه این کشور بود، می‌داند که وظیفه‌ای که به عنوان یکی از نمایندگان زنان در سراسر دنیا بر گردن دارد همیشگی است.
به گفته او "بزرگترین کار باقی‌مانده در قرن بیست و یکم، احقاق حقوق کامل دختران و زنان و ایجاد فرصت‌های برابر برای آنها است و ما باید کاملا بر این مساله متمرکز شویم."
ریاست‌جمهوری آمریکا هنوز کار نیمه تمام هیلاری کلینتون است. او در جریان رقابت مقدماتی دموکرات‌ها در سال ۲۰۰۸ برای انتخاب کاندیدای ریاست‌جمهوری به باراک اوباما باخت.
او می‌گوید "ایده شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری به عنوان یک زن قدم گذاشتن در مسیری ناهویدا بود و با این‌که در گذشته زنانی وارد این بازی شده بودند ولی کسی پیشرفت زیادی در آن نکرده بود."
"من اولین زنی بودم که توانستم در یک انتخابات مقدماتی پیروز شوم، و در ادامه هم چندین پیروزی دیگر داشتم و چیزی نمانده بود که بیش از ۱۸ میلیون رای کسب کنم."
در پی انتخاب اوباما به عنوان کاندیدای دموکرات‌ها بود که کلینتون بالاخره در جریان سخنرانی پذیرش شکستش در سال ۲۰۰۸ از اهمیت تاریخی فرستادن یک زن به کاخ سفید حرف زد.
"با این‌که ما این بار نتوانستیم بلندترین و سخت‌ترین سقف شیشه‌ای (ریاست‌جمهوری یک زن) را بشکنیم ولی، به همت شما، حالا نزدیک به ۱۸ میلیون ترک در آن پدیدار شده."
ایجاد ترک در بالاترین سطح به فشار و مقاومت در پایین‌ترین سطح نیاز دارد. کلینتون، وقتی هنوز بانوی اول آمریکا بود، در جریان سخنرانی خود در چهارمین کنفرانس زنان سازمان ملل که در سال ۱۹۹۵ در پکن برگزار شد از همه کشورهای دنیا خواست که بیشتر به مساله حقوق و برابری زنان توجه کنند.
او با بیان این سخن معروف که "حقوق زنان حقوق بشر است"، نشان داد که چگونه کشتن نوزادان تنها به‌خاطر دختر بودن ناقض این حقوق است. او از سبعیت مثله‌کردن جنسی زنان، قاچاق جنسی، تبدیل شدن بدن زنان به یک جبهه جنگ و استفاده از تجاوز به عنوان تاکتیک جنگی سخن گفت.
مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه سابق آمریکا اولین زنی بود که در سال ۱۹۹۷ به مقام وزارت خارجه ایالات متحده منصوب شد و دستور کار مشابهی داشت. آلبرایت که در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ سفیر آمریکا در سازمان ملل بود، وقت خود را وقف مسائل مرتبط با حقوق زنان کرد. او به عنوان یکی از تنها هفت سفیر زن حاضر در سازمان ملل وقتی خواهان توجه بیشتر به مسایلی چون وضع وخیم زنان در جنگ بوسنی می‌شد راه به جایی نمی‌برد.
او می‌گوید "در جلساتی که برگزار می‌شد درباره اهمیت کمک به بوسنی حرف می‌زدم و یکی دو تا مرد در جوابم می‌گفتند کمتر احساسی باش."
بالاخره در سال ۲۰۰۰ بود که نقش زنان در جنگ با تصویب قطعنامه ۱۳۲۵ به رسمیت شناخته شد. این اولین قطعنامه سازمان ملل بود که به صورت مشخص از زنان نام می‌برد و راه‌‌گشای تصویب دو قطعنامه دیگر شد که تجاوز و خشونت جنسی را در ردیف جنایات جنگی قرار می‌دادند.
مسائل مربوط به حقوق زنان برای کاندولیزا رایس، دومین وزیر خارجه زن ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹، هم مهم بود. در جریان جنگ افغانستان بود که او رفتار طالبان با زنان را در معرض توجه جهانیان قرار داد و می‌گوید که اصلا هم از این کارش پشیمان نیست.
"ما داشتیم پول و خون آمریکایی‌ها را خرج آزاد کردن مردم افغانستان از چنگ یکی از خشن‌ترین حکومت‌های موجود در دنیا می‌کردیم. به نظرم نمی‌شد از آن موقعیت برای مطرح کردن موضوع حقوق زنان استفاده نکرد. خیلی هم واضح بود که با کسی تعارف نداریم و باید این جامعه سنتی را وادار به پذیرش نقش زنان در قرن بیست و یکم می‌کردیم."
رایس می‌گوید در دوره‌ای که وزیر خارجه بود هیچ‌گاه در موقعیتی قرار نگرفته بود که به‌خاطر زن بودن رفتار متفاوتی با او بشود.
او می‌گوید "راستش در مقام وزیر خارجه اگر کسی به‌خاطر زن بودن رفتار بدی با شما بکند تقصیر خودتان است نه آنها. به اندازه کافی تیر در ترکش دارید، و اگر کسی پیدا شود که بخواهد اقتدار شما را زیر سوال ببرد شما باید همان کاری را بکنید که هر کس دیگری در این مواقع می‌کند و باید یا با آن فرد به تعامل برسید یا اخراجشان کنید. من هر دو کار را کردم."
_________________________
زنان در قدرت
اگر کلینتون بتواند به مقام ریاست‌جمهوری برسد به گروه کوچکی از رهبران زن در دنیا می‌پیوندد که شامل این افراد است:
- آنگلا مرکل، اولین صدراعظم زن آلمان. مجله فوربز او را به عنوان قدرتمندترین زن دنیا در سال ۲۰۱۴ انتخاب کرد
- کریستینا فرناندز د کرشنر، اولین رئیس‌جمهور زن منتخب در آرژانتین. او را با اوا پرون مقایسه کرده‌اند
- دیلما روسف، اولین رئیس‌جمهور زن برزیل. او به خاطر انتقادهای شدیدی که در ملا عام از وزیرانش می‌کند مشهور است
_________________________
با این اوصاف، به نظر این زنان چه دست‌آوردهایی در سال‌های اخیر داشته‌ایم؟
آلبرایت می‌گوید "فکر می‌کنم دست‌آورد ما از زمان کنفرانس پکن به این طرف این بوده که حداقل این نیاز که باید کاری کرد پذیرفته شده. شاید در ظاهر ناچیز باشد ولی باید توجه کنید که صدها سال بود که مسائل زنان مسائل ثانویه و رویایی بود ولی حالا بخشی از مسائل مهم سیاست خارجی است."
چیزی که رایس را خوشحال می‌کند افزایش تعداد زنان در جایگاه قدرت در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه است.
او می‌گوید "زنان در نقاطی از دنیا که سابقه نداشته به خودآگاهی رسیده‌اند و برای حقوقشان خواهند جنگید."
برای کلینتون ولی پیشرفت‌هایی که در رابطه با حقوق زنان داشته‌ایم کند بوده.
او می‌گوید "هنوز خیلی کار برای انجام دادن داریم. نباید حواسمان پرت شود. ما باید فرای این که چه اتفاقی دارد در دنیا می‌افتد روی همین موضوع تمرکز کنیم."
تنها زمان نشان خواهد داد که آیا این موضوع توان شکستن بلندترین سقف در میان سقف‌های شیشه‌ای و رساندن کلینتون به کاخ سفید را دارد یا نه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر