چوبین: برای ایران بسیار با اهمیت است که عراق چندپاره نشود

+8

رأی دهید

-3

‌سه شنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۹ می ۲۰۱۵

شهر رمادی در روزهای اخیر صحنه نبرد «خلافت اسلامی» با نیروهای عراقی بودشهر رمادی در استان انبار عراق، در حالی به تصرف گروه خلافت اسلامی (داعش) در آمد که روز دوشنبه از وزیر دفاع ایران وارد عراق شد و از سوی دیگر مشاور امور بین الملل رهبر ایران هم از آمادگی ایران برای کمک به دولت عراق خبر داد.

 

علی اکبرولایتی، در این باره به خبرگزاری رویترز گفته است که درصورت درخواست رسمی دولت عراق، برای اقدام در راستای کمک به عراق برای مقابله با گروه خلافت اسلامی، ایران آماده است تا این کار را انجام دهد.

 

آقای ولایتی همچنین افزوده است که او معتقد است که رمادی، همانند تکریت، از دست کسانی که او تروریست های تندرو خوانده است، آزاد خواهد شد.

 

درباره پشتیبانی ایران از عراق، برای مقابله با گروه خلافت اسلامی و چالش های آن رادیوفردا نظر شهرام چوبین، تحلیلگر ارشد بنیاد کارنگی که ساکن سوییس است را جویا شده است.

 مشاور رهبر ایران در اموربین الملل روز دوشنبه از آمادگی ایران برای کمک به عراق در نبرد با خلافت اسلامی خبر داده و از سوی دیگر وزیر دفاع ایران راهی عراق شد. به نظر منفعت استراتژیک کمک به عراق برای تهران چه خواهد بود؟برقراری ثبات در عراق، برای ایران منفعت بسیاری دارد. برای ایران بسیار با اهمیت است که عراق، چندپاره نشود یا اینکه حاکمیت تضعیف شده اش را به گروه خلافت اسلامی نبازد. همچنین ایران نمی خواهد که خلافت اسلامی یک پایگاه پرقدرت در همسایگی‌اش ایجاد کند. در نتیجه برای ایران بسیار مهم است که حتی اگر دولت در عراق تضعیف شده است، اما از آن حمایت کند تا برای حاکمیت خود بجنگند و از آن حفاظت کند.

 

اما برخی این نگرانی را مطرح می کنند که کمک ایران به عراق خصوصا به شبه نظامیان شیعه، می تواند به افزایش اختلافات مذهبی در عراق منجر شود و حتی می‌گویند که دولت عراق از بیم این موضوع، برای کمک خواستن از ایران تعلل می کند. نظر شما دراین‌باره چیست؟خب این یک معماست. دولت عراق یک ارتش منظم و قوی  ندارد که بتوان بر آن تکیه کرد و احتیاج به حمایت دارد. متاسفانه تنها گروهی که تا حدی پتانسیل این را دارد که در مقابل شبه نظامیان خلافت اسلامی که در بخشهایی از عراق و سوریه ریشه دوانده‌اند، بایستاد، شیعیان هستند.

اینها شبه نظامیان شیعه‌ای هستند که توسط ایران آموزش دیده و در مواقعی مسلح شده اند. مشخص است که وقتی ایران این اقدام را انجام می دهد به نظر می آید که این شبه نظامیان شیعه، ابزاری برای ایران هستند و بخشی از نیروهای مسلح عراق نیستند.

حال شک و شبه ها و نگرانی هایی درباره دامن زدن به اختلافات مذهبی توسط ایران وجود دارد، خصوصا با توجه به حمایت های ایران در لبنان و سوریه و یا حتی یمن. از همین رو ایران باید بسیار مواظب باشد که در حین پشتیبانی نظامی از عراق،  این وضعیت اختلافات مذهبی را وخیم تر نکند.

 

شهر رمادی در حالی به تصرف گروه خلافت اسلامی درآمده است که ما در ماه‌های گذشته شاهد دو نیروی موازی در عراق و سوریه برای مقابله با این گروه بودیم. از یک سو نیروهای ائتلاف با هدایت آمریکا ، اقدام به حملات هوایی علیه مواضع داعش می کنند، و از سوی دیگر شاهد حمایت‌های ایران از اقدامات مثلا شبه نظامیان شیعه در عراق بودیم. به نظرتان هماهنگ شدن این دو جبهه نمی‌تواند بیشتر به هدف مقابله با داعش کمک کند؟مسلم است که این بسیار ساده تر بود اگر آمریکا و سایر کشورهای عرب منطقه که مخالف گروه خلافت اسلامی هستند با نیروهای مورد حمایت ایران و دولت عراق، هماهنگ عمل می کردند. اما به خاطر نگرانی ها در زمینه اختلافات مذهبی، این بسیار سخت بوده که نفع مشترکی بین این دو در مقابله با داعش پیدا شود.

آمریکا در حمایت از دولت عراق سود می برد اما نمی‌خواهد این به این معنی قلمداد شود که از شبه نظامیان شیعه‌ای که تحت نفوذ ایران هستند، حمایت می‌کند. از همین رو هم آمریکا هنوز با جنگنده‌های خود از عملیات این گروه‌ها حمایت نکرده است و بین این گروه‌ها و نیروهای دولت عراق تفاوت قایل می شود.

 

در غیاب چنین هماهنگی‌ای ، آیا چشم اندازی برای شکست گروه خلافت اسلامی در عراق و سوریه می بینید؟خیر. چرا که این باید واکنشی باشد که به صورت تدریجی توسط عناصر مختلف انجام شود.  مهمترین مشکل منطقه در این زمینه این بدگمانی ِ‌ نسبت به ایران از سوی کشورهای عربی خصوصا سعودی هاست که می گویند نیت تهران دامن زدن به این اختلافات مذهبی است.

 این کشورها از نقطه نظر ایران به این موضوع نگاه نمی کنند که می گوید ثبات در عراق، ‌برای حفظ امنیت مرزهایش و حضور یک دولت دوست در بغداد مهم است. و در مورد سوریه هم بیشتر از آنکه حمایت از اسد باشد،‌ حمایت از تنها متحدی است که در منطقه دارد. در نتیجه به نظر من نیت ایران،‌ نه در راستای دامن زدن به اختلاف بین شیعه و سنی، بلکه بیشتر یک هدف ژئوپلتیک است.