دوشنبه 11 ژانویه 2016 فرشته ناصحی
جیره ماهانه یک زندانی در اوین و رجایی شهر چیست؟
فصل انتخابات در زندان، فصل دیگری است. این را زندانی هایی که مدت زمان طولانی تری است در زندان هستند و چند دوره انتخابات مختلف را داخل بندها از سرگذارنده اند، به خوبی درک می کنند.
در این دوره است که تکاپوها در بندهای امنیتی بیش تر می شود و مسوولان هر بند سعی می کنند لباس ها، لوازم مصرفی و نیازهای اولیه یک زندانی را سفارش داده و انبار کنند تا در صورت بروز اعتراض، اغتشاش و بازداشت فعالان و مردم عادی کوچه و بازار، آمادگی مقابله با شرایط بحرانی را داشته باشند.
سال ٨٨ آن ها توان و فرصت تهیه چند هزار لباس و لوازم بهداشتی را نداشتند و به خاطر اتمام موجودی انبارهایشان، به متهمان سیاسی اجازه استفاده از لباس های شخصی خودشان را دادند.
یکی از زندانیان عقیدتی ساکن بند 350 «اوین» که در سال های دهه 60 نیز به خاطر گرایشات سیاسی خود مدتی را در زندان قزل حصار کرج بوده، می گوید: «آن روزها هیچ امکانات اولیه ای در اختیار ما قرار نمی گرفت و چنین حقوقی اساسا مطرح نبود. هر روز صبح که از خواب بیدار می شدیم، همین که زنده ایم و لابه لای یک پتوی مندرس چرک و کهنه نفس می کشیم، از خدا شاکر و سپاسگزار بودیم. اما در دهه 80 توجه مختصری به نیازهای یک زندانی رواج پیدا کرد و وسایل اولیه نظافت و گاهی هم روزنامه در اختیار زندانیان بندهای امنیتی قرار داده شد.»
«ایرج» که ساکن بند 2 زندان «گوهردشت» کرج است و از زندانیان عادی است، به یک اصطلاح جا افتاده در بین زندانیان اشاره می کند: «جیره ماهانه زندانی.»
این جیره، لوازم اولیه بهداشتی است که به آن ها به صورت ماهانه داده می شود. به گفته ایرج، قبلا برای هر زندانی به اندازه نیم بسته پودر لباس شویی و یک شامپو تخم مرغی توزیع می شد که در این چند سال اخیر موارد دیگری همچون شورت و زیرپوش، حوله زبر حمام در قطع کوچک و صابون نیز به این لوازم اضافه شده و جیره ماهانه پودر لباس شویی نیز به یک بسته برای هر نفر در ماه افزایش یافته است.
او که از زندانیان سابقه دار است، می گوید آن طور که از دوستانش در زندان «کارون» اهواز و «دیزل آباد» لرستان هم شنیده، شامپو تخم مرغی جزو لوازمی است که از سال های دور در بین زندانیان توزیع می شده و سازمان زندان ها هیچ وقت قرارداد خرید خود را با شرکت «داروگر» ملغی نکرده است.
او که از زندانیان سابقه دار است، می گوید آن طور که از دوستانش در زندان «کارون» اهواز و «دیزل آباد» لرستان هم شنیده، شامپو تخم مرغی جزو لوازمی است که از سال های دور در بین زندانیان توزیع می شده و سازمان زندان ها هیچ وقت قرارداد خرید خود را با شرکت «داروگر» ملغی نکرده است.
به گفته زندانیان اوین و رجایی شهر، چند سالی است که شامپو تخم مرغی این زندان ها از طریق شرکت «آتی» تامین می شود و پودر لباس شویی آن ها نیز از«آ.ب.ث» و برخی شرکت های دیگر.
صابون نیز از جمله لوازم توزیع شده در بین زندانیان است. پیش از این به جای صابون «عروس» و «گلنار» به زندانی ها یک قالب صابون «مراغه» می دادند.
ایرج می گوید: « گاهی مسوولان زندان یادشان می رود جیره ماهانه را توزیع کنند و دوره توزیع آن قدر به تاخیر میافتد که زندانی ها مجبور می شوند با "تاید" سر خودشان را بشورند.»
ماجرای توزیع نوار بهداشتی هم قصه دیگری است؛ سهمیه هر زن در زمان قاعدگی، یک بسته نوار بهداشتی است. شرایط روحی و روانی زنان زندانی گاهی ممکن است منجر به بروز چند بار قاعدگی در ماه بشود. همین میزان هم در دهه 60 به زندانی تعلق نمی گرفت و از محرومیت نوار بهداشتی برای تحقیر زنان زندانی استفاده می شد. در حال حاضر، در بند زنان همان ماهی یک بسته نوار بهداشتی هم یا به درستی و با نظم توزیع نمی شود و یا این که کیفیت لازم را ندارد و زندانیان زن گاهی برای نواربهداشتی باکیفیت تر باید پول پرداخت کنند.
لباس زیر زندانی ها به صورت بسته بندی شده و فله ای از شرکت هایی که ارزان ترین و بی کیفیت ترین محصولات را به بازار ارایه می دهند، به صورت مناقصه ای خریداری می شود و به هر زندانی در هنگام ورود به زندان، دو عدد زیرپوش و چند شورت تحویل می دهند.
طبق «آیین نامه سازمان زندان ها»، این سازمان مکلف است تا لوازم شخصی و بهداشتی و لباس زیر را به صورت جیره ماهانه به زندانی تحویل بدهد اما اغلب این اتفاق نمی افتد و بیش تر وقت ها حتی جیره زندانی در هنگام ورود به زندان نیز به او داده نمی شود. دلیل آن ها برای این بی توجهی، کمبود بودجه سازمان زندان ها است.
در بندهای امنیتی که بودجه و قوانین جداگانه ای برای خودشان دارند، متهمان سیاسی و امنیتی ناچار به استفاده از یونیفرم خاکستری یا تیره روشن بوده و به جای شلوار و پیراهن ، مجبور به استفاده از شلوار راحتی شبیه شلوار کردی و یک پیراهن با همان رنگ هستند.
مسواک چند سالی است که به بخشی از جیره متهمان تازه وارد در بندهای امنیتی اضافه شده است. در حال حاضر، هر سه بازداشتگاه اطلاعات، سپاه و ارتش به زندانیان مسواک می دهند. مسواک ها همیشه از جنس نامرغوب و بدون کلاهک محافظ هستند. استفاده از نخ دندان در زندان های ایران ممنوع است زیرا ممکن است ابزار خودکشی باشند. خمیر دندان ها، ایرانی و ارزان و اکثرا بدون فلوراید هستند.
زندانیان باسابقه تر ترجیح می دهند با قرقره آب و نمک دهانشان را نظافت کنند تا این که از این مسواک و خمیردندان های غیراستاندارد بهره ببرند.
در بندهای امنیتی که بودجه و قوانین جداگانه ای برای خودشان دارند، متهمان سیاسی و امنیتی ناچار به استفاده از یونیفرم خاکستری یا تیره روشن بوده و به جای شلوار و پیراهن ، مجبور به استفاده از شلوار راحتی شبیه شلوار کردی و یک پیراهن با همان رنگ هستند.
مسواک چند سالی است که به بخشی از جیره متهمان تازه وارد در بندهای امنیتی اضافه شده است. در حال حاضر، هر سه بازداشتگاه اطلاعات، سپاه و ارتش به زندانیان مسواک می دهند. مسواک ها همیشه از جنس نامرغوب و بدون کلاهک محافظ هستند. استفاده از نخ دندان در زندان های ایران ممنوع است زیرا ممکن است ابزار خودکشی باشند. خمیر دندان ها، ایرانی و ارزان و اکثرا بدون فلوراید هستند.
زندانیان باسابقه تر ترجیح می دهند با قرقره آب و نمک دهانشان را نظافت کنند تا این که از این مسواک و خمیردندان های غیراستاندارد بهره ببرند.
در بند زندانیان عادی ماجرا کمی متفاوت است؛ هر زندانی باید خودش هزینه خرید مسواک و خمیر دندان، پتو و حوله مناسب تر و بقیه لوازم را بپردازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر