کاشانی، مدرس و خمینی از پیشگامان مخالفت با حق رای زنان بودند.
به گزارش «محبت نیوز» ، احمد علم‌الهدی، نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفته زمانی که اروپا بویی از دموکراسی نبرده بود، زن‌ها در اسلام حق رای داشتند! او گفته در اروپا تا حدود ۸۰ و یا ۹۰ سال اخیر زن‌ها حق رأی نداشتند و زمانی که مدرنیته و دموکراسی غربی در کشورهای اروپایی تثبیت شد، فقط مردان حق رای داشتند.
به گفته وی پیامبر مسلمانان در ۱۴۰۰ سال پیش در فتح مکه در کنار مرد‌ها با زن‌ها بیعت کردند که در واقع زن آن زمان حق رأی پیدا کرد.
امام جمعه مشهد اضافه کرده اینکه زنی بخواهد در عرصه اجتماعی کار مردانه کند و برعکس مرد کار زنانه انجام دهد عملی اشتباه است.
“اگر بیعت گرفتن از زنان و دادن حق رای به آنها در زمان پیامبر مسلمانان رایج بود پس چرا کشورهای اسلامی به ویژه کشورهای سنی مذهب تحت عنوان «سنت پیامبر» به زنان حق رای داده نشد؟”
تاریخ در مورد حق رای چه می‌گوید؟
نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که حق رأی زنان را به رسمیت شناخت و در سال ۱۸۹۳ و آنها برای نخستین بار در انتخابات ملی آن کشور شرکت کردند.
نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که حق رأی زنان را به رسمیت شناخت و در سال ۱۸۹۳ و آنها برای نخستین بار در انتخابات ملی آن کشور شرکت کردند.
پس از پیروزی انقلاب مشروطه ایران در سال ۱۹۰۶ (۱۱۰ سال پیش) مردان در کشور حق رای پیدا کردند. در سال ۱۳۲۲ طرح اعطای حق رای به زنان از سوی نمایندگان حزب توده آذربایجان در مجلس ارائه شد.در قانون انتخاباتی آن زمان همچنان زنان از حق رأی محروم بودند.
وقتی مشاوران محمد مصدق با این استدلال که در قانون اساسی همه شهروندان برابرند، اعطای حق رأی به زنان را پیشنهاد کردند، علما با حمایت طلاب و بزرگان اصناف اعتراض کردند که در شرع اسلام حق رأی فقط به مردان داده شده است.
کاشانی با استناد به شرع گفت که که دولت باید از دادن حق رأی به زنان جلوگیری کند، چرا که آنان باید در خانه بمانند و به وظیفه اصلی خودشان یعنی خانه‌داری و پرورش فرزند بپردازند.
در دور دوم مجلس شورای ملی؛ محمدتقی وکیل‌الرعایا نماینده همدان از حق رأی زنان پشتیبانی کرد و اما ذکاءالملک (محمد علی فروغی) و سید حسن مدرس به عنوان مخالف در مجلس سخن گفتند و با حق رأی زنان مخالفت کردند.
حسن مدرس، استدلال کرد که قوانین موجود به خوبی حقوق زنان را حفظ می‌کند و هشدار داد که اعطاء حق رأی به زنان به بی‌ثباتی سیاسی، فساد مذهبی و هرج و مرج اجتماعی خواهد انجامید.
در آن زمان هنگامی که طلاب قم برای مخالفت و اعتراض با پیشنهاد اعطای حق رأی به زنان به خیابان‌ها ریختند، یک نفر کشته و دوازده تن مجروح شدند.
در سال ۱۳۴۱ (۱۹۶۲ میلادی)، لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت ایران به تصویب رسید. بر اساس این لایحه، زنان برای نخستین بار اجازه شرکت در انتخابات و نامزد شدن برای انتخابات را پیدا می‌کردند.
روح الله خمینی جلسه‌ای در قم تشکیل داد و سرانجام تصمیم به ارسال تلگراف به محمدرضا پهلوی در جهت مخالفت با سه بند لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی از جمله اعطای حق رای به زنان ایرانی گرفت که اصل مربوط به حق رأی زنان از مهمترین اعتراضات وی بود.
به گزارش «محبت نیوز» ، احمد علم‌الهدی، نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفته زمانی که اروپا بویی از دموکراسی نبرده بود، زن‌ها در اسلام حق رای داشتند! او گفته در اروپا تا حدود ۸۰ و یا ۹۰ سال اخیر زن‌ها حق رأی نداشتند و زمانی که مدرنیته و دموکراسی غربی در کشورهای اروپایی تثبیت شد، فقط مردان حق رای داشتند.
به گفته وی پیامبر مسلمانان در ۱۴۰۰ سال پیش در فتح مکه در کنار مرد‌ها با زن‌ها بیعت کردند که در واقع زن آن زمان حق رأی پیدا کرد.
امام جمعه مشهد اضافه کرده اینکه زنی بخواهد در عرصه اجتماعی کار مردانه کند و برعکس مرد کار زنانه انجام دهد عملی اشتباه است.
“اگر بیعت گرفتن از زنان و دادن حق رای به آنها در زمان پیامبر مسلمانان رایج بود پس چرا کشورهای اسلامی به ویژه کشورهای سنی مذهب تحت عنوان «سنت پیامبر» به زنان حق رای داده نشد؟”
تاریخ در مورد حق رای چه می‌گوید؟
نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که حق رأی زنان را به رسمیت شناخت و در سال ۱۸۹۳ و آنها برای نخستین بار در انتخابات ملی آن کشور شرکت کردند.
نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که حق رأی زنان را به رسمیت شناخت و در سال ۱۸۹۳ و آنها برای نخستین بار در انتخابات ملی آن کشور شرکت کردند.
پس از پیروزی انقلاب مشروطه ایران در سال ۱۹۰۶ (۱۱۰ سال پیش) مردان در کشور حق رای پیدا کردند. در سال ۱۳۲۲ طرح اعطای حق رای به زنان از سوی نمایندگان حزب توده آذربایجان در مجلس ارائه شد.در قانون انتخاباتی آن زمان همچنان زنان از حق رأی محروم بودند.
وقتی مشاوران محمد مصدق با این استدلال که در قانون اساسی همه شهروندان برابرند، اعطای حق رأی به زنان را پیشنهاد کردند، علما با حمایت طلاب و بزرگان اصناف اعتراض کردند که در شرع اسلام حق رأی فقط به مردان داده شده است.
کاشانی با استناد به شرع گفت که که دولت باید از دادن حق رأی به زنان جلوگیری کند، چرا که آنان باید در خانه بمانند و به وظیفه اصلی خودشان یعنی خانه‌داری و پرورش فرزند بپردازند.
در دور دوم مجلس شورای ملی؛ محمدتقی وکیل‌الرعایا نماینده همدان از حق رأی زنان پشتیبانی کرد و اما ذکاءالملک (محمد علی فروغی) و سید حسن مدرس به عنوان مخالف در مجلس سخن گفتند و با حق رأی زنان مخالفت کردند.
حسن مدرس، استدلال کرد که قوانین موجود به خوبی حقوق زنان را حفظ می‌کند و هشدار داد که اعطاء حق رأی به زنان به بی‌ثباتی سیاسی، فساد مذهبی و هرج و مرج اجتماعی خواهد انجامید.
در آن زمان هنگامی که طلاب قم برای مخالفت و اعتراض با پیشنهاد اعطای حق رأی به زنان به خیابان‌ها ریختند، یک نفر کشته و دوازده تن مجروح شدند.
در سال ۱۳۴۱ (۱۹۶۲ میلادی)، لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت ایران به تصویب رسید. بر اساس این لایحه، زنان برای نخستین بار اجازه شرکت در انتخابات و نامزد شدن برای انتخابات را پیدا می‌کردند.
روح الله خمینی جلسه‌ای در قم تشکیل داد و سرانجام تصمیم به ارسال تلگراف به محمدرضا پهلوی در جهت مخالفت با سه بند لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی از جمله اعطای حق رای به زنان ایرانی گرفت که اصل مربوط به حق رأی زنان از مهمترین اعتراضات وی بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر